سوئیس (زوریخ) / ایتالیا (رم)

خیابان بانهوف (Bahnhofstrasse) بانهوف که در سال‌های 1800 به (Fröschengraben) (به معنی‌ چاله قورباغه) معروف بود که پس از تخریب شهر از خاکریزه‌های آن بوجود آمد. امروزه این خیابان یکی‌ از به‌روزترین و لوکس‌ترین مراکز خرید و حتی گران‌ترین املاک مسکونی شهر زوریخ است. تعداد زیادی از طراحان بزرگ دنیا در این خیابان شعبه دارند و مرکز اصلی‌ بانک‌های سرمایه‌گذاری نیز در همین خیابان می‌باشد. علاوه بر این چندین مغازه‌ی فوق‌العاده عالی شکلات فروشی و کافی‌شاپ‌های بی‌نظیری در انتهای همین خیابان در میدان (Paradeplatz) قرار دارند. دریاچه زوریخ (Lake Zurich) دریاچه زوریخ که در جنوب شرقی شهر زوریخ قرار گرفته است، وسعتی حدود ۸۸ کیلومترمربع دارد و عمیق‌ترین قسمت آن ۱۴۳ متر برآورد می‌شود. این دریاچه‌ی یخی که از یخ های رشته کوه آلپ گرفته شده، پس از عبور از مرکز شهر زوریخ، در قسمت شمال غربی شهر تبدیل به رودخانه لیمات می‌شود و به سمت غرب ایالت امتداد می‌یابد. در مناطق مختلف ساحل دریاچه باغ‌های متعدد جای گرفته‌اند و بخش‌هایی نیز برای شنا وجود دارد. اگر عاشق قایق‌سواری هستید، کمپانی‌های زیادی را در این محدوده پیدا می‌­کنید که قایق اجاره می‌دهند. در کنار قایق‌ها، تورهای کروز و فری هم برای یک گشت کامل در مسیر رودخانه‌ی زوریخ و بازدید از جزایر اطراف، انتخاب خیلی خوبی است. کلیسای فرامونستر (Fraumünster Church) این کلیسا یکی‌ از چهار کلیسای اصلی‌ زوریخ می‌باشد که به کلیسای بانوان معروف است. کلیسای فرامنستر در بین قرون ۱۳ تا ۱۵ میلادی ساخته شد. دستور ساخت کلیسا در سال ۸۳۵ به دست امپراتور لودویگ برای دخترش هیلگارد (Hildegarde) صادر شد و هدف از ساخت این کلیسا، ساخت صومعه‌ای برای زنان بود. کلیسا با سبک معماری رومی و گوتیک ساخته شد و امروز به دیدنی‌ترین کلیسای زوریخ تبدیل‌ شده است. جالب است بدانید که این کلیسا که برای مدت هفتصد سال صومعه بوده و زمانی هم یکی‌ از زنان این صومعه فرمانروای شهر بوده است. امروزه این کلیسا برای عموم مردم باز می‌باشد و یکی‌ از پربازدیدترین مکان‌های شهر است. از جذابیت‌های آن می‌توان از شیشه‌های بلند 9 متری آن، نقاشی‌های زیبا از Paul Bodmer و برج ساعتی‌ این کلیسا نام برد. کلیسای گروس مونستر (Grossmünster Church) گروس مونستر که یکی از چهار کلیسای اصلی در شهر زوریخ کشور سوئیس است که در مرکز شهر قرار داشته و به عنوان نماد شهر زوریخ شناخته می‌شود. گفته می‌شود زمان ساخت آن به دوره کارولنژی‌ها و حکومت شارلمانی مربوط می‌شود ولی بازسازی اصلی آن در سال ۱۱۰۰ میلادی شروع و درسال ۱۲۲۰ اتمام یافته است. ارزش هنری دیگر کلیسا بخاطر نقاشی‌های روی شیشه (ویترای) آن است که بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کند. این نقاشی‌ها توسط اگوستو جاکومتی (Augusto Giacometti) نقاش سوئیسی ساخته شده است. این کلیسا در محل دفن سه شهید مسیحی زوریخ ساخته شده است که در قرن سوم میلادی کشته شده‌اند و به روایت افسانه‌ای این سه تن پس از کشته شدن سرهای خود را برداشته و خود را به این محل رسانده و دفن شده‌اند. شهرت اصلی این کلیسا بخاطر پیشوای روحانی مشهور آن یعنی اولریش تسوینگلی است. وی که از بنیانگذاران اصلاحگری دینی در جهان مسیحیت بود از سال ۱۹۲۰ الی ۱۹۲۴ میلادی کشیش این کلیسا بود و فعالیت‌های خود را از اینجا شروع نمود. سبک معماری رومی‌وار در مدخل ورودی و ستون‌های قرون وستایی آن نمایانگر قدمت و زمان ساخت آن است. لیندن هوف (Lindenhof) منطقه تاریخی لیندن هوف در کرانه‌های رود لیمات در مرکز شهر، بر روی تپه‌ای قرار دارد که پیشینه‌ی تاریخی طولانی‌ دارد و زمانی محل استقرار یک قلعه‌ی رومی برای جمع آوری مالیات بوده است. جالب است بدانید حتی در سال 1747 یک قلعه‌ی قرن دومی رومی نیز در همین منطقه کشف شد و در سال 1798 سوگندنامه‌ی قانون‌اساسی Helvetic در لیندن هوف برگزار شد. این منطقه‌ی مرتفع با درختان بزرگ و قدیمی و سایه‌دار یکی از قدیمی‌ترین و جذاب‌ترین مناطق شهر است که در آن می‌توانید جاذبه‌های مهم شهر مثلا تالار شهر یا کلیسای صومعه‌ی بزرگ را ببینید. این منطقه در حال حاضر، منطقه‌ای دنج، آرام و بی‌سروصدا است ولی تاریخچه‌ای پرفراز و نشیب دارد. کوه اتیلبرگ (Uetliberg Mountain) کوه اوتیلبرگ که در رشته‌کوه آلبیس قرار دارد، با ارتفاع ۸۷۱ متر، در جنوب غربی زوریخ واقع شده است. راه آهن کوهستانی اوتیلبرگ بان در تمام طول سال فعال است و با کمک آن می‌توانید خود را به نزدیکی قله برسانید. با پیاده شدن از ایستگاه نهایی، تنها ده دقیقه تا قله فاصله دارید. مسیر پیاده‌روی تا قله به خوبی مشخص و نورپرداری شده است و در نهایت به رستورانی بر فراز قله منتهی می‌شود. این رستوران با نمای شیشه‌ای، چشم‌اندازهای بسیار زیبایی از شهر را به نمایش می‌گذارد، بخصوص شب‌ها که شهر غرق در نور می‌شود. در روز از سکوی بازدید می‌توانید چشم‌انداز وسیع‌تری را ببینید. آبشار راین (Rhine Falls) آبشار راین، آبشاری است به پهنای ۱۵۰ متر که در کشور سوئیس واقع شده‌ است و بلندترین ریزشگاه آن ۲۳ متر ارتفاع دارد. آبشار راین بر روی رودخانه‌ی با عرض ۱۵۲ متر گسترده شده است. در طول تابستان که برف‌های نشسته روی قله‌ی کوه‌های اطراف، آب می‌شود، حجم بسیار زیادی آب از این آبشار عبور می‌کند که چهره‌ای خشن به آن می‌بخشد.

فواره تروی (Trevi Fountain) فواره تروی یکی از شاهکارهای معماری باروک در قرن ۱۷ میلادی است که بزرگ‌ترین فواره ۲۶ متر ارتفاع و ۲۰ متر عرض دارد. این فواره یکی از پرطرفدارترین جاذبه‌های گردشگری رم است که در فیلم‌ها جاودانه شده است و در سفر به این شهر حتماً باید از آن دیدن کرد. انداختن یک سکه (نه سه تا) در این آب‌نما سنتی است که به شما این اطمینان را می‌دهد که به رم باز خواهید گشت. فواره‌ی تروی بزرگ‌ترین آب‌نمای رم است که آب آن از کانالی تامین می‌شود که توسط Agrippa، از حامیان بزرگ هنر در قرن اول پیش از میلاد ساخته شد تا آب را به حمام خود برساند. این شاهکار تحسین‌آمیز در سال ۱۷۳۲ به دستور پاپ کلمنت دوازدهم ساخته و توسط نیکو سالوی مهندسی فواره طراحی شد. مجسمه نپتون، الهه دریاها در قسمت جلویی فواره تروی سوار بر یک ارابه صدف شکل قرار دارد که دو اسب دریایی را می‌راند. یکی از اسب‌ها آرام بوده و دیگری در حال غرش است که نوسانات وضعیت دریاها را به تصویر می‌کشد. مجسمه دو زن با سبد میوه و مار که نماد سلامتی و باروری است، در دو طرف این مجسمه قرار دارد. همچنین چهار فرشته که نماد چهار فصل سال است را در قسمت بالای نپتون خواهید دید. خیابان دل کورسو (Via del Corso) خیابان دل کورسو یکی از خیابان‌های اصلی مرکز تاریخی رم به‌شمار می‌‌رود و کوچه‌هایی باریک و پر پیچ و خم و میدان‌هایی کوچک در آن جای گرفته‌اند. با 5/1 کیلومتر طول، این خیابان تنها ۱۰ متر عرض دارد و قسمت شمالی آن به پیاده‌راه تبدیل شده است. همچنین از دل کورسو که از میدان ونیز تا میدان پوپولو کشیده شده است، بعنوان یکی از مهم‌ترین خیابان‌های خرید رم یاد می‌‌شود و در حاشیه آن بوتیک‌های مد، بانک‌ها و عمارت‌های تاریخی متعددی قرار دارند. معبد پانتئون (Pantheon) پانتئون، بهترین بنای محافظت‌شده از دوران رم باستان، به مدت ۲ هزار سال دست‌نخورده باقی مانده است. البته پاپ گرگوری ۳ دستور داد کاشی‌های برنزی سقف این بنا را بردارند؛ پاپ Pope Urban VIII هم دستور داده بود سقف برنزی آن را کنده و ذوب کنند و در سایه‌بان محراب کلیسای سنت پیتر و قلعه‌ی سنت آنجلو استفاده کنند. پانتئون بعد از آسیبی که در آتش‌سوزی سال ۸۰ پس از میلاد دید بازسازی شد و حاصل آن، ساختمان آجری است که تسلط فنی فوق‌العاده‌ بالای سازندگان رومی را نشان می‌دهد. کولوسئوم (Colosseum) کولوسئوم که از جاهای دیدنی رم و بزرگ‌ترین آمفی‌تئاتر روم باستان به شمار می‌رود، روزگاری میزبان جنگ‌های گلادیاتوری، جنگ با حیوانات وحشی و محلی برای اعدام مسیحیان بود. قدمت آمفی‌تئاتر کولوسئوم به دوره‌ امپراتوری وسپاسیان باز می‌گردد و در فاصله سال‌های ۷۰ تا ۸۰ میلادی در قلب امپراتوری روم به منظور نگهداری برده‌ها، حیوانات و گلادیاتورها ساخته شد. از این سازه به‌عنوان الگویی برای ساخت زمین‌های ورزشی یاد می‌شود و می‌توان گفت استادیوم‌های فوتبال امروزی، بر اساس طرح همین بنا به شکل بیضی ساخته شده‌اند. امروزه بخش‌هایی از کولوسئوم فرو ریخته است؛ اما بعنوان یکی از عجایب هفت‌گانه‌ جدید جهان همچنان گردشگران بسیاری را در طول سال جذب خود می‌کند. داخل این سازه به اندازه نمای بیرونی آن دیدنی است و نه‌تنها می‌توانید مانند یکی از مردم محلی چندین قرن پیش روی صندلی‌های آن بنشینید، بلکه امکان قدم‌زدن در تونل‌های زیرزمینی آن را خواهید داشت. موزه واتیکان (Vatican Museum) موزه واتیکان با هشتاد هزار اثر تاریخی متعلق به قرن شانزدهم بوده و همچنین مجموعه‌ای از مجسمه‌هایPope Julius II یکی از دیدنی‌ترین جاذبه‌های رم به شمار می‌رود. این موزه، دارای ساختمانی پیچیده است و بر روی چند هکتار زمین قرار گرفته است و واتیکان ۹ مایل طول دارد. در سال 1973 این موزه را بازسازی کردند که با نمایش آثار هنری – تاریخی بی‌‌نظیر دوران مسیحیت و مذهب کاتولیک، هر ساله میزبان بازدید‌کنندگان بسیاری از سراسر دنیاست. آثار برهنه بسیاری در این موزه به نمایش گذاشته شده و از دیگر ویژگی‌های بی‌نظیر آن می‌توان به مقبره‌ تمام پاپ‌ها، نقاشی معروف آفرینش آدم، پل‌های حلزونی شکل، اتاق‌های رافائل، آپارتمان بورگیا و کتابخانه واتیکان اشاره کرد. موزه‌هایی که در این مجموعه وجود دارد، شامل گالری عکس، موزه هنر سکولار وموزه اتریشان هستند که برای بازدید از آن‌ها باید در صف‌های بسیار طولانی انتظار بکشید. بازدید از این موزه شگفت‌انگیز در آخرین یکشنبه‌ هر ماه، رایگان است. کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره (Cathedral of Santa Maria del Fiore) کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره که در مرکز شهر قرار دارد، دارای مجموعه‌ی بی‌نظیری از آثار تاریخی هنر کلاسیک است و بدلیل طراحی خاص طاق گرد و منحصربفردش شهرتی جهانی دارد. گردشگران می‌توانند با طی کردن ۴۶۳ پله‌ی کلیسا، به پشت بام بروند و به تماشای منظره‌ای زیبا از فلورانس بپردازند. کلیسای جامع اصلی‌ترین کلیسای فلورانس محسوب می‌شود که در سال ۱۲۹۶ میلادی بر اساس طرحی از آرنولفو دی کامبیو و به سبک معماری گوتیک ساخته شد. البته ساخت آن در سال ۱۴۳۶ با گنبدی که فیلیپو برونلسکی طراحی کرده بود، به اتمام رسید. این بنا یکی از مشهور‌ترین کلیساهای ایتالیا به حساب می‌آید و بخش داخلی آن نیز بسیار عظیم و جالب است. برج ناقوس کلیسا نیز در سال ۱۲۳۴ توسط نقاشی به نام جونو دی بوندونه طراحی و با کمی تغییر پس از مرگش ساخت آن تکمیل شد. بوندونه برای طراحی این برج از معماری گنبد سلطانیه الهام گرفته است. دیوارهای داخلی بنا با مرمرهای مختلفی ساخته شده‌اند که رنگ‌ها را به صورت فریبنده‌ای با یک‌دیگر ترکیب می‌کنند. موزه آثار کلیسای جامع فلورانس (Opera del Duomo Museum) موزه آثار کلیسای جامع که با نام اپرا دل دومو فلورانس نیز شناخته می‌شود، دقیقا در قسمت پشتی کلیسای جامع فلورانس (دومو) قرار دارد و آثار زیبایی از بناهای اطراف را به نمایش می‌گذارد. بازدید از این موزه، درکی عالی از چگونگی ساخت بناهای مشهور فلورانس را به علاقمندان می‌دهد. به‌علاوه می‌توانید برخی از بهترین آثار هنری فلورانس را در نمایشگاه‌های دائمی آن تماشا کنید. شاید مشهورترین آن‌ها، آثار میکل آنژ باشد. اگر به آثار زیبایی ایتالیایی بخصوص مجسمه‌های میکل آنژ علاقه دارید، حتما بازدید از این موزه را در برنامه‌ سفرتان بگنجانید. موزه لئوناردو داوینچی فلورانس (Leonardo Da Vinci Museum of Florence) موزه لئوناردو داوینچی فلورانس در مرکز شهر و در نزدیکی میدان دومو واقع شده است و شما را به دنیای پیچیده و خلاق این نابغه‌ی ایتالیایی می‌برد. در موزه‌ی لئوناردو داوینچی، انواع پروژه‌های مهندسی این هنرمند بازسازی شده‌اند و تعدادی دستگاه تعاملی نیز در آن به چشم می‌خورد که کودکان می‌توانند مستقیما با فرآیند این بازسازی‌ها آشنا شوند. از میان دستگاه‌هایی که به مهندسی عمران مرتبط هستند، می‌توان به «جرثقیل گردان» و «پیچ ارشمیدس» اشاره کرد که امکان استفاده از آن‌ها برای انتقال آب به شهر، خشک کردن باتلاق‌ها و ایجاد فواره وجود داشت. بازدیدکنندگان و کودکان‌ می‌توانند نحوه‌ی کار این دو دستگاه را از نزدیک مشاهده کنند. موزه ملی بارجلو (Bargello National Museum) موزه ملی بارجلو در یکی از قدیمی‌ترین بناهای فلورانس که قدمت آن به سال ۱۲۵۵ میلادی باز می‌گردد قرار دارد. این بنا ابتدا مقر فرماندهی Capitano del Popolo (کاپیتان مردمی) بود و بعد از آن (در قرن شانزدهم) به اقامتگاه فرمانده‌ی پلیس آن زمان (بارگلو) تبدیل شد که نامش از همینجا می‌آید. بعدها در قرن هجدهم این بنا به عنوان زندان استفاده شد. در موزه ملی بارگلو آثار بسیار خوبی قرار دارد که توسط هنرمندان مختلف دوره رنسانس ایجاد شده‌اند. گردشگران در این موزه می‌‌توانند تنها با پرداخت ۴ یورو، آثاری را که توسط هنرمندان معروف چون باندینلی، میکل آنژ، دوناتلو، آنتونیو روسلینو و سایر هنرمندان معروف ساخته شده، مشاهده کنند. این موزه با فاصله کمی از پیازا دلا سیگنوریا قرار دارد. پل قدیمی یا پونته وچیو (Ponte Vecchio) پونته وچیو یک پل قدیمی است که در سال ۱۳۴۵ (میلادی) ساخته شده و اولین پل فلورانس به حساب می‌آید که در طول رودخانه آرنو (Arno) کشیده شده است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید، این پل در واقع تنها پلی است که از قرون وسطی در این شهر به ارث مانده و Ponte Vecchio همچنان یک مکان برای فروش جواهر‌های طلایی و نقره‌ای به شمار می‌رود. قدم زدن روی این پل و گشت و گذار در اطراف آن و در نهایت ثبت چند عکس یادگاری ارزش یک ساعت وقت شما را دارد. میدان جمهوری فلورانس یا میدان رپوبلیکا (Piazza della Repubblica) میدان جمهوری فلورانس که با نام میدان رپوبلیکا نیز شناخته می‌شود، در مرکز شهر فلورانس قرار دارد و ستون ثروت در آن، نقطه کانونی شهر را از نظر جغرافیایی نشانه‌گذاری می‌کند. همچنین این میدان در مرز چهار محله تاریخی شهر واقع شده است. داستان‌ها و افسانه‌های زیادی درباره شکل‌گیری فلورانس از میدان جمهوری وجود دارد؛ مکانی که در گذشته، از نظر سیاسی، تجاری و اجتماعی یکی از مهم‌ترین نقاط شهر به‌شمار می‌رفت. بسیاری از بناهای پیرامون میدان دارای ویژ‌گی‌های خاص معماری دوران نوسازی شهر فلورانس هنگام تبدیل آن به پایتخت پادشاهی ایتالیا است.